اگه برای کسی کفاره واجب بشه ولی براش مقدور نیست که به کل دستور کفاره عمل کنه، کفاره ازش ساقط نمیشه. مثلا در کفاره عمد اگه کسی توانایی انجام 60 روز روزه یا اطعام 60 فقیر رو نداشته باشه باید به این دستور العمل عمل کنه:

1. هر تعداد فقیر که در توانش هست رو اطعام کنه 2. اگه امکان اطعام فقیر نداره باید 18 روز روزه بگیره ولی در این مورد لازم نیست که 18 روزه ی پی در پی باشه 3. اگه نمیتونه 18 روز روزه بگیره هر تعداد که می تونه روزه بگیره 4. ولی اگه نمیتونه روزه هم بگیره باید استغفار کنه ولی لازم نیست استغفار رو به زبان بیاره. که در اینصورت حتی اگه بعدا هم قدرت پیدا کرد که به کفاره عمل کنه دیگه واجب نیست به کفاره عمل کنه

اما اگه به کسی کفاره جمع واجب بشه و امکان 60 روز روزه گرفتن و اطعام 60 فقیر نداشته باشه، باید به هر تعداد که می تونه روزه بگیره و به هر تعداد فقیری که می تونه طعام بده.

البته اگه کسی توانایی انجام کفاره نداشته باشه، لازم نیست کس دیگه ای به جای اون انجام بده و کفاره هرکس فقط بر عهده خودشه. مثلا اگه کفاره به یک بانو واجب بشه، شوهر این بانو موظف نیست که کفاره خانمش رو پرداخت کنه و خانم هر وقت توانایی پیدا کرد باید به کفاره عمل کنه. و یا اگه کفاره به والدین واجب باشه فرزندان در قبال کفاره مسئولیتی ندارن و حتی از اصل مال والدین فوت شده هم نمیشه کفاره رو پرداخت کرد مگر بارضایت ورثه کبیر و از سهم اونها و یا اینکه والدین وصیت کرده باشن که از ثلث اموالشون در این جهت پرداخت بشه