به صورت کلی اگه انسان مطمئن نشده موقع افطار شده نباید روزشو افطار کنه و اگه افطار کنه هم قضا داره و هم کفاره عمد، ولی در مورد اذان صبح، اگه کسی شک داره که اذان صبح شده یا نه میتونه مبطِلات روزه رو انجام بده و تحقیق کردن واجب نیست ولی اگه مبطِلات روزه رو انجام بده و بعدا معلوم بشه موقع اذان بوده باید روزه رو قضا کنه. نگاه کردن به ساعت هم به شرط اینکه ساعت درست باشه تحقیق محسوب میشه

خوردن سحری قبل از اذان صبح مستحبه، ولی بنابر احتیاط واجب روزه دار باید قبل از اذان صبح از خوردن و آشامیدن دست بکشه اما موقع اذان مغرب پایان وقت امساکه و روزه دار همراه با اذان می تونه روزشو باز کنه. مستحبه که روزه دار قبل از افطار، نماز مغرب و عشاءش رو بخونه. البته اگه حضور قلب وجود نداره یا کسی منتظرشه بهتره اول افطار کنه البته به قدری که از وقت فضیلت نماز نگذره.

در مواردی که انسان در مناطقی از زمین زندگی کنه که ساعت شبانه روز از تعادل خارجه یعنی روز ها بیش از 18 ساعت طول می کشه، و برای روزه دار مقدور نیست که این مقدار از روز رو روزه بگیره، می تونه بر اساس افق مناطق معمول مثل تهران روزه بگیره، یعنی اگه روزه های تهران 15 ساعته، باید از اذان صبح به مدت 15 ساعت امساک کنه و بعد می تونه روزشو افطار کنه اما اگه کسی توانایی داشته باشه که کل روزه رو در اون مناطق روزه بگیره باید کل روز رو روزه بگیره.