اگه کسی به خدای متعال، ائمه معصومین و انبیاء الهی علیهم السلام نسبت دروغ بده بنابر احتیاط واجب روزش باطله

فرقی هم نمیکنه که دروغ گفته بشه یا نوشته بشه و یا با زبان اشاره بیان بشه به هر روش و به هر شکلی این اتفاق بیفته روزه اشکال داره

 حتی اگه قرآن هم عمدا غلط خونده بشه و به کلام خدا نسبت داده بشه روزه باطل میشه

اگر هم کسی بخاد خبر مشکوکی از خداوند یا انبیاء یا معصومین علیهم السلام نقل بکنه که نمیدونه راسته یا دروغ باید بگه این حرف رو کی گفته یا توی کدوم کتاب نوشته شده

ولی اگه میدونه که این خبر دروغه حق گفتن نداره و حتی اگه اسم صاحب خبر رو هم ببره باز روزش باطله

البته نسبت دادن کلام یه امام به یه امام دیگه در روزه اشکالی ایجاد نمیکنه

گاهی ممکنه یه سخنی با اطمینان به اینکه حرف درستیه گفته بشه ولی بعدا معلوم بشه که راست نبوده که دراینصورت روزه صحیحه اما اگه حرف دروغی به خدا یا انبیا یا معصومین نسبت داده بشه و بعدا معلوم بشه درست بوده روزه اشکال داره

ممکنه کسی خدای ناکرده احکام شرعی رو عمدا اشتباه به مردم بگه که اگه منظورش نسبت دادن این حکم به خدا یا پیامبر باشه هم حرامه هم روزش باطله

ولی اگه تصمیم داشته این حکم رو به یک مجتهد نسبت بده یا از حکم مطمئن نبوده و بعدا فهمیده غلط گفته روزش درسته ولی کار حرامی مرتکب شده

علاوه بر نسبت دروغ به خدا، شرک به خدا هم مبطل روزس و به طور کلی این اعمال هم روزه رو باطل میکنه و هم حرامه و اگه کسی خدای ناکرده مرتکب این اعمال بشه باید توبه کنه اما توبه باعث نمیشه که روزه باطل نشه