در بعضی مواقع وقتی روزه باطل میشه، نیازی به انجام کفاره نیست و فقط باید روزه رو قضا کرد:

1. موقعی که کسی توی نیتش تردید کنه یا تصمیم بگیره روزشو باطل کنه ولی عمل مبطِل رو انجام نده، و يا اینکه توی نیت دچار ریا بشه.
2. موقعی که کسی در ماه رمضان بدون اینکه تحقيق کنه صبح شده يا نه، كارى كه روزه را باطل می کنه انجام بده، بعد معلوم بشه اذان صبح شده بود. حتی اگه بعد از تحقيق شک يا گمان كنه كه صبح شده یا نه باز باید روزه رو قضا کنه
3. موقعی که كسى بگه صبح شده و انسان به گفته او يقين نكنه يا خيال كنه که شوخى می کنه و مبطِلات روزه رو انجام بده یا اینکه از فرد غیر مطمئنی تحقیق کنه، و به واسطه حرف اون مبطِلات روزه رو انجام بده و بعدا بفهمه که اذان شده.
4. موقعی که شخص عادلى خبر بده  مغرب شده و روزه دار افطار كنه بعد معلوم بشه اون موقع اذان مغرب نشده.
5. موقعی که در هواى صاف به واسطه تاريكى يقين كنه مغرب شده و افطار كنه بعد معلوم بشه مغرب نبوده
6. موقعی که کسی براى خنک شدن، يا بدون هدف، آب در دهان بگردونه و بی اختيار فرو بره
7. موقعی كه کسی در شب ماه رمضان محتلم شده باشه و بعد از احتلام به خواب بره و بعد بيدار بشه و براى بار دوم يا سوم بخوابه و دیگه بيدار نشه، در اين صورت بنابر احتیاط واجب باید فقط روزه رو قضا کنه. امّا اگه اولین مرتبه که به خواب رفت تا بعد از اذان صبح بیدار نشه، روزه صحیحه.
8. بنابر احتياط واجب اگه کسی فراموش کنه که بعد جنابت، غسل کنه و در حال جنابت روزه بگيره.
9. موقعی که کسی بدون قصد استمناء ملاعبه حلال کنه ولی مطمئن نباشه که منی خارج نمیشه و أَحیاناً منجر به خروج منی بشه.