اگه کسی شک داره که روزه قضایی داره یا نه، می تونه روزه مستحبی بگیره ولی اگه مطمئنه روزه قضایی به ذمش هست دیگه نمی تونه روزه مستحبی بگیره ولی می تونه روزه مستحبی رو نذر کنه و بعد روزه نذری بگیره به شرط اینکه فرصت برای به جا آوردن روزه های قضایی رو داشته باشه یعنی مثلا اگه 10 تا روزه قضایی داره حداقل 10 روز تا ماه رمضان فرصت داشته باشه که روزه ها رو قضا کنه. همچنین اگه کسی روزه قضایی داشته باشه می تونه به نیابت از کس دیگه ای روزه استیجاری بگیره

ولی ممکنه گاهی تعداد روزه های قضایی انقدر زیاد بشه که تعداد دقیقش فراموش بشه، اینطور مواقع میشه به حداقل تعداد اکتفا کرد مگه اینکه فراموشی تعداد اونا از روی سهل انگاری باشه، یعنی کسی تعداد روزه ها رو می دونسته اما از روی سهل انگاری فراموش کرده که چند تا روزه قضا باید بگیره، در اینصورت باید بنابر احتیاط واجب، حداکثر تعداد روزه ای رو که فکر میکنه به گردنش هست در نظر بگیره

در مواردی هم که قضای چند ماه رمضان بر ذمه هست و فرصت برای انجام قضای روزه های ماه رمضان آخر وجود داره، میشه قضای روزه ی هر کدام از ماه های رمضان رو گرفت ولی اگه فرصت برای قضای روزه های ماه رمضان آخر تنگ بشه، باید اول روزه های ماه رمضان آخر گرفته بشه

اگه کسی در حالیکه نماز یا روزه قضا به گردنش هست از دنیا بره، پسر بزرگتر اون موظفه که قضای روزه ها و نماز هاش رو به جا بیاره . اما اگه پسر بزرگتر مطمئن نیست که والدینش قضای روزه بر ذمه دارن واجب نیست براش روزه قضا بگیره ولی اگه اجمالا بدونه که یه مقدار روزه ی قضا به ذمه شون بوده باید به اندازه ای که مطمئن هست روزه ها رو قضا کنه. اما در شرایطی که کسی به واسطه عذر شرعی مثل حیض، روزه ماه رمضان رو نگرفته و تا قبل از ماه رمضان سال بعد موفق نشه اون ها را به جا بیاره و از دنیا بره، لازم نیست پسر بزرگتر اون روزه ها رو قضا کنه