همه کسایی که در سفر نمازشون شکسته می شه، روزشون هم باطل میشه. مگر اونایی که در سفر نمازشون کامله مثل افراد کثیر السفر، که به این افراد واجبه توی مسافرت هم روزه بگیرن.

مسافرت در ماه رمضان با این که حرام نیست، ولی اگه برای فرار از روزه باشه مکروهه. علاوه بر این اگه کسی تصمیم داشته باشه هر روز ماه رمضان مسافت شرعی رو طی کنه و روزه خودشو باز کنه کثیر السفر به حساب میاد و همه روزه هاشو باید بگیره. اما کسی که نمیدونه روزه مسافر باطله و بعد از افطار متوجه بشه که در سفر نمی تونسته روزه بگیره، روزش صحیحه ولی اگه در بین روزه بفهمه که در سفر نمی تونسته روزه بگیره روزش باطله. همچنین اگه کسی فراموش کنه مسافره یا فراموش کنه که روزه مسافر باطله و روزه بگیره، در هر دو صورت بنابر احتیاط واجب باید مجددا روزه رو قضا کنه.

البته هر مسافرتی روزه رو باطل نمی کنه. اگه کسی قصد بکنه 10 روز در جایی اقامت می کنه باید روزه بگیره و حتی اگه یه روز بعد از ظهر تصمیم بگیره که قبل از اتمام 10 روز از سفر برگرده روزه های گرفته شده در سفر تا اون روز درسته ولی دیگه نمی تونه توی ادامه سفر روزه بگیره.

همچنین در مواردی که روزه دار بعد از اذان ظهر به سفر بره روزش صحیحه و نمیتونه افطار کنه. ولی اگه روزه دار قبل از ظهر به سفر بره و هنگام اذان ظهر هنوز در سفر باشه روزش باطله اما باید مراقب باشه نباید قبل از اینکه به حد ترخص برسه روزه خودشو افطار کنه و اگه پیش از حد ترخص روزه خودشو باز کنه علاوه بر قضا، کفاره هم واجب میشه. مگه اینکه اون لحظه فراموش کرده باشه که روزست یا فراموش کرده باشه که قبل از حد ترخص نمی تونه روزشو باز کنه یا اینکه کلا ندونه نباید قبل از حد ترخص روزشو باز کنه که در اینصورت کفاره واجب نمیشه.

همچنین اگه کسی بعد از اذان ظهر به وطنش برگرده نمی تونه روزه بگیره.