همه ی ما برای ظهور حضرت دعا می کنیم و علی الخصوص در این ایام. ولی باید توجه داشت که دعا به تنهایی کافی نیست. با توجه به آیه ی شریفه ی ﴿وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِي‌ الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصَّالِحُونَ﴾

﴿إِنَّ في‌ هذا لَبَلاغاً لِقَوْمٍ عابِدين‌﴾راه تعجیل ظهور آن حضرت را متوجه می شویم. این آیه به وجود مقدس امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) تفسیر شده است و آن اینکه این زمین سر انجام زیر سیطره ی بندگان صالح خدا قرار می گیرد و آنها حاکمیت بر سراسر زمین را پیدا می کنند. بنا بر این شرط ظهور، پرورش عباد صالح خدا هستند که بتوانند حکومت جهانی و عدل الهی را تربیت کنند. امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) به تنهایی این کار را انجام نمی دهد.

313 نفر از یاران امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) فقط عبارت از کسانی است که در ردیف اول قرار دارند و در ردیف های بعدی افراد بیشتری وجود دارند. حکومت بر تمام دنیا کار ساده ای نیست و باید تلاش کرد تا از میان نسل موجود اعم از نسل جوان و بزرگسالان انسان هایی پرورش کنند تا این بار را به دوش بکشند. در آیه ی بعدی می خوانیم که این یک نوع ابلاغیه برای کسانی است که اهل عبادت هستند.

بنا بر این بر خلاف تصور باطلی که بعضی دارند که می گویند ظهور امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) مشروط به این است که فساد، فراگیر شود و از این رو نباید امر به معروف و نهی از منکر کرد. ما بر خلاف آنها می گوییم که برای ظهور حضرت باید افراد صالح پرورش یابند از این رو امر به معروف و نهی از منکر باید بیشتر شود و همچنین سطح علمی مردم بالاتر رود و معرفت و ولایت در افراد افزایش یابد تا زمینه های ظهور ان شاء الله حاصل شود.

انتظاری که امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) از قشر روحانیت دارد بیش از انتظاری است که از توده ی مردم و افراد عادی دارد. باید سعی کرد که عملا پاک، درستکار، با تقوا، عالم، و با محبت بود.