کلامی پیرامون حلول ماه رجب:

در روایات اسلامی آمده است که ماه رجب ماه خداست و ماه شعبان ماه پیغمبر ص و ماه رمضان ماه امت است. در این ماه هشت روز تاریخی وجود دارد: اول ماه ولادت امام باقر علیه السلام است و دومِ ماه ولادت امام هادی علیه السلام، سومِ ماه شهادت امام هادی علیه السلام، سیزدهم میلاد امیر مؤمنان علی علیه السلام و پانزدهم وفات حضرت زینب سلام الله علیها است که در سنه ی 63 اتفاق افتاده است یعنی ایشان بعد از حادثه ی کربلا در سال 61 بیش از دو سال زنده نماندند، هجدهم وفات ابراهیم فرزند پیغمبر اکرم صلّی الله علیه وآله وسلّم، بیست و پنجم شهادت امام موسی بن جعفر علیه السلام و بیست و هفتم بعثت پیامبر صلّی الله علیه وآله وسلّم است.

اهمیت این ماه را از تعقیباتی که بعد از نماز خوانده می شود (یا من ارجوه...) می توان دریافت کرد زیرا ما در این ماه بیشترین خیرات را از خداوند می خواهیم و می گوییم: ای خدایی که به اشخاصی که سؤال می کنند عنایت داری حتی به کسانی که از تو سؤال نمی کنند نیز چیزی می دهی و حتی به کسانی که تو را نمی شناسند نیز چیزی عنایت می کنی. ما از خداوند کل خیر دنیا و آخرت و رفع شر دنیا و آخرت را می خواهیم.

در اینجا این سؤال مطرح می شود که در یکی از فقرات این دعا می خوانیم: «و آمن سخطه عند کل شرّ» و این در حالی است که ما نباید از سخط خدا ایمن باشیم باید باید خائف باشیم و معنای خوف و رجا نیز همین است.

در پاسخ می گوییم: اولا «آمن سخطه» می تواند به معنای «ارجو» باشد یعنی «و ارجو الامن من سخطه عند کل شر»

دوم اینکه اضافه کنیم: «و آمن سخطه بفضله و کرمه عند کل شر» یعنی این را در تقدیر بدانیم هرچند در لفظ اضافه نمی کنیم.

به هر حال، این ماه، ماه عبادت و دعا است و باید از آن بهره ی کامل برد.