رسول خدا (صلّی الله علیه وآله وسلّم) می فرماید: رَحِمَ اللهُ عَبْدًا سَمْحًا إِذَا بَاعَ سَمْحًا إِذَا اشْتَرَى سَمْحًا إِذَا قَضَى إِذَا اقْتَضَى.

آسان گیری یک اصل اجتماعی است. بسیاری از پرونده ها به سبب سخت گیری ایجاد می شود مثلا دو نفر تصادف می کنند و نقصی به هر دو وارد می شود. در اینجا می توان همان جا مسأله را تمام کرد ولی در همان جا می مانند و راه را بند می آورند و منتظر افسر می مانند تا کروکی بکشد و کارهای دیگر.

همچنین گاه همسایه ای است و مجلسی دارد و صدا از خانه اش کمی بلند شده و مزاحم همسایه شده است. این را به راحتی می توان حل کرد ولی گاه تا شکایت نکنند کوتاه نمی آیند.

همچنین گاه غذا کمی شور می شود که نباید سخت گرفت و در خانه سر و صدا ایجاد کرد. یا اینکه کسی مدیون است و دینش کمی به تأخیر افتاده است که گاه سخت می گیرند و فرصت نمی دهند و کار به شکایت می کشد.

آسان گیری سبب ایجاد محبت در میان افراد خانواده و افراد جامعه می شود و سخت گیری عامل کینه و دشمنی می باشد.

حتی احکام اسلام نیز آسان است همان گونه که رسول خدا (صلّی الله علیه وآله وسلّم) می فرماید: بعثت إليكم بالحنيفية السمحة السهلة.