یکی از شرایط لباس نمازگزار اینه که لباس مُباح باشه:

لباس مُباح یعنی لباسی که غصبی نباشه.

به عبارت دیگه لباسی که مال شخص دیگه ایه که راضی نیس از اون لباس استفاده بشه

ویا اینکه لباس با پولی خریداری شده که از راه حلال به دست نیومده

و یا اینکه با پولى كه خمس يا زكات اون داده نشده خریداری شده باشه.

و یا اینکه اگه کسی لباسى رو نسيه خریده باشه امّا در موقع معامله قصدش اين بوده كه بدهى خودش رو پرداخت نکنه، اون لباس غصبی محسوب می بشه.

و اگه کسی عمداً در لباس غَصبى نماز خونده باشه حتّى اگه نخ يا دكمه لباسش غصبى بوده باشه، باید نماز رو اعاده كنه.

ولی اگه کسی نمى دونسته که لباسش غصبیه و با اون لباس نماز خونده باشه نمازش صحیحه،

همچنین اگه کسی قبلاً مى دونسته لباسش غصبیه ولی فراموش کرده باز نمازش صحیحه، مگه این که غاصب خود نمازگزار بوده باشه، که در اینصورت بنابراحتیاط واجب باید نماز رو اعاده کنه.

البته نماز با کمربند یا انگشتر غصبی باطل نیس  ولی چون غاصب، غصب مال انجام داده، مرتکب حرام شده.