اذان و اقامه مجموعه اذکاریه که قبل از نماز گفته می شه.

مستحبه که پیش از نماز های یومیه و قضای اونا، اذان و اقامه گفته بشه و تاکید شده که نمازگزار سعی کنه اذان و به ویژه اقامه رو ترک نکنه.

علاوه بر نماز، مستحبّه به عنوان تبرّک و به امید ثواب در روز اوّلی که بچّه به دنیا میاد، در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفته بشه.

اذان باید به عربی صحیح گفته بشه و مستحبه که موذن برای اذان گفتن، 1-در مکان بلندی بایسته. 2-رو به قبله باشه 3- با وضو اذان بگه 4- با صدای بلند و با کشیدن جملات، اذان بگه 5- بین جمله هاى اذان، کمى فاصله بده و 6- بین اذان حرف نزنه.

همچنین مستحبه بقیه مردم هم که صدای اذان به گوششون می رسه، هر جمله ای رو که مى شنون بازگو کنن؛ همچنین بازگو کردن اقامه برای مُستَمِعین به امید ثواب مستحبه.

اما اقامه باید بعد از اذان گفته بشه و  بهتره 1- در حال آرامش 2- آهسته تر از اذان و 3- با فاصله کمتر بین جملات گفته بشه.

البته لازم نیس همه اذان و اقامه رو بگن؛ اگه کسی به نماز جماعت برسه و یا بعد از نماز جماعت درحالیکه هنوز صف های نماز به هم نخورده به اون مکان برسه، اذان و اقامه ای که برای نماز جماعت گفته شده، اذان و اقامه رو از این شخص ساقط می کنه و بنابر احتیاط دیگه نباید اذان و اقامه بگه. در قسمت بعد نحوه گفتن اذان و اقامه رو آموزش خواهیم داد.