نیت اولین واجب رُکنی نمازه.

نیت یعنی نمازگزار در ابتدای نماز قصد کنه که اون نماز رو برای خدا بخونه و اگه نماز ره به قصد ریا و خودنمایی بخونه علاوه بر این که عبادتش باطِله، گناه کبیره هم مرتکب شده . حتی اگه خدا و مردم رو  با هم در نظر بگیره باز عملش باطله و گناه کبیره مرتکب شده .

البته نیت، آداب خاص یا جمله مخصوصی نداره. همین که نمازگزار می خواد به قصد قربت يعنى براى اطاعت از فرمان خدا نماز بخونه نیت رو درست به جا آوُرده. و حتی لازم نيس نيّتش رو به زبون بیاره و يا از قلبش بِگذرونه، همين اندازه كه اگه ازش سؤال كنن چه مى‏كنى، بتونه جواب بده كه براى خدا فلان نماز رو مى‏ خونم کفایت می کنه.

البته علاوه بر رضای خدا، باید نوع نمازی که خونده می شه هم در نیت مشخص بشه مثلا اگه وقت ظهره، نمازگزار باید نیت کنه كه نماز ظهر مى‏ خونه يا عصر و اگه فقط نيّت كنه که چهار ركعت نماز مى‏خونم کفایت نمی کنه. حتی بنابر احتياط واجب باید قضا و اداء بودن نماز رو هم مشخص کنه.

وقتی نماز گزار نیت کرد باید تا آخر نماز نیتش رو حفظ کنه. یعنی اگه نمازگزار در حال نماز، طورى غافل بشه كه ندونه چه مى‏كنه و چه نمازی می خونه نیتش رو از دست داده و نمازش باطل می شه.