بنابر احتياط واجب جاى پيشانى نمازگزار نبايد نسبت به جاى انگشتان پای اون، بيش از چهار انگشت بسته، بالاتر یا پايين تر باشه، حتی بنابر احتياط واجب جاى پيشانى نمازگزار نبايد از جاى زانوهاش هم بيش از چهار انگشت بسته، بالاتر و پايين تر باشه. چه روی زمين سراشيبى باشه چه روی یه بلندی باشه.

حالا اگه کسی بر اثر بیماری نمی تونه به طور معمول سجده کنه یا کلاً روي صندلي نماز مي‌خونه ولی مي‌تونه روي ميز سجده کنه، باید مهر را روی میز قرار بده و به اون سجده کنه و کف دستهاش رو روی میز بگذاره و در این حالت لازم نيست شرايط ديگۀ سجده مثل گذاشتن نوک پا بر زمين رو رعايت کنه. حتی می تونه با کفش هم نماز بخونه ولی بهتره که کفشش رو در بیاره.

ولی اگه این فرد نتونه حتی روی میز هم سجده کنه، باید مهر را بالا بياره و سر رو روي مهر بِذاره.

اما اگه کسی نمی تونه برای سجده کف دست هاش رو روی زمین بذاره، باید:1- باید پشت دستش رو روی زمین بگذاره2- اگه نمی تونه، باید مچ دستش رو روی زمین بگذاره. 3- اگه باز نمی تونه، بنابر احتياط واجب باید هر جاى دستش تا آرنج رو که می تونه روى زمين بگذاره4- باز اگه نمی تونه باید بازوانش رو روی زمین بگذاره.

ادامه مسائل مربوط به سجده رو در قسمت بعد توضیح خواهیم داد.