روزه دو فلسفه مهم دارد:

فلسفه اولش همان است که قرآن می فرماید که روح تقوا را زنده می کند.

اینکه در این روزهای طولانی از خوردن غذا نوشیدن آب و سایر لذایذ جسمانی خودداری می کند، سبب می شود که اراده او قوی و عقل او مسلط بر نفس شود؛ حقیقت تقوا همین است؛ روح از این روزه بهره می گیرد و تعالی پیدا می کند.

و دیگر اینکه در چنین شرایطی به فکر نیازمندان و کسانی که شب گرسنه می خوابند می افتد. بنابر این به یاری نیازمندان می شتابد و از حقیقت و فلسفه روزه بهره مند می شود.