در اواخر عمر شریف امام صادق(علیه السلام)، مكتب فقه شیعی از مدینه به كوفه منتقل شد و بدینوسیله، با اقامت امام صادق (علیه السلام) در کوفه و مهاجرت عده زیادی از صحابه، تابعان و فقها به این شهر مهم، حیات فقهی جدیدی در كوفه شكل گرفت.

در این دوره بر خلاف دورۀ اول، نوشتار و تدوین حدیث به اوج خود رسید.

طرح مسائل جدید و مستحدثه و پیدایش روایات متعارض در یک موضوع واحد، ظهور و بروز مذاهب فقهی متعدد همچون مذهب حنبلی، مالکی، شافعی، حنفی و مذهب اهل بیت علیهم السلام، و بیان موازین اجتهاد از سوی ائمه(علیهم السلام) از مهمترین ویژگی های این دوره است.