در عهد ایلخانی، درپی سالم ماندن شهر حلّه از گزند هجوم مغولان، هستۀ علمی نضج یافته در شهر، دچار جهش شد و اینچنین، مدرسۀ فقهی - کلامی حلّه در اوایل قرن ششم هجری قمری از دل آن متولد شد.

این مکتب در عصر محقّق و علامه حلی و دیگر بزرگان به اوج خود رسید و منشاء خدمات بسیاری برای تشیع شد، به نحوی که می توان این دوره را عصر نوزایش برای فقه وعلوم اسلامی نام­گذاری نمود.

تنظیم ابواب فقهی، تدوین كتاب فقه به صورت دایرة المعارف با رویکرد فقه مقارن و تشدید اختلافات فقهی میان فقهای امامیه به سبب دوری از عصر امام(علیه السلام)، از ویژگی های مهم این دوره است.