اطلاق عنوان اخباری بر گروهى خاص و با معنای امروزی آن، از قرن 11 قمری با ظهور پیشوای حرکت نوین اخباری، یعنى محمّدامین استرآبادی آغاز شد.

وى در این مرحله، با سامان دادن مکتب اهل حدیث، بر مکتب اصولگرایى، سخت حمله کرد و مبنای اجتهاد و اصول فقه را به شدت زیر تیغ نقّادی خویش برد؛ به نحوی که می توان این دوره را عصر احياء اخباری گری توأم با افراط نامید.

اصول فقه در دوران حاکمیت اخباریان رو به ضعف و رکود جدّی رفت و تنها عدّۀ ‌اندکی از محقّقان به آن می‌پرداختند.

اخباری‌گری تا اواخر قرن دوازدهم، قریب به دو قرن، در حوزه های شیعه حاکم بود.